Basketbalclub DAS in Delft wilde voor de seizoensafsluiting nog iets speciaals organiseren voor alle kinderen die al 6 tot 9 maanden op de wachtlijst staan. Frans, de oude basketbalcoach van mijn vrouw, had via kennissen gehoord dat hun zoontje een superleuke verjaardag bij mij had gevierd. Het was leuk om hem weer te zien na 15 jaar, zeker ook omdat ik vroeger tegen zijn zoon Sjors eredivisie heb gespeeld.
Er komen zondag ochtend 9 uur ca. 40 kinderen binnenlopen met hun ouders. In plaats van twee keer één uur, hebben we de hele groep twee uur bij elkaar genomen om lekker lang bezig te zijn. Zoals gewoonlijk leg ik eerst uit wat we gaan doen. Dan benadruk ikdat ik trots ben op hun geduld. Het is niet niks om zolang te wachten op een sport. Maar -zo benadrukte ik ook- basketbal is het absoluut waard om op te wachten.
De freestyle basketbalshow roept veel verbaasde reactie op, zoals: ‘Hoe kan dit, dit is toch niet echt?!’. Daarna vormen de jongeren en de coaches twee- en drietallen. Als een treintje moeten ze de bal doorgeven naar voren. De bal moet steeds bovenlangs en onderlangs worden doorgegeven en de achterste moet de bal dan helemaal naar voren rollen door de benen van iedereen heen. Er is ook een skills-challenge en er zijn verschillende activiteiten. Van speed ladders tot paaltjes; van passen tot schieten en slalommen. De kinderen zijn onvermoeibaar en willen de pauze overslaan. Door dit enthousiasme doen ook de ouders mee. Dit aanstekelijk enthousiasme voor basketbal maakt me altijd blij! En natuurlijk is er ook plek voor wat foto’s, handtekeningen en de bal op een vinger spinnen
