Ongeveer 4 maanden geleden werd ik benaderd door Sander. Hij belde namens het sportbedrijf Lelystad. Om het sportgala nieuw leven in te blazen wilde hij een originele invulling bedenken voor
dit evenement. Met sport als verbindend middel. Na wat te hebben rond gevraagd kwam hij bij mij uit. Gezien zijn affiniteit met basketbal was hij direct enthousiast en er volgden dan ook leuke
gesprekken. Langzaamaan werd duidelijker wat de wensen waren en welke mogelijkheden ik zag voor de invulling van de dag. Er volgde nog een meeting waarin ruimte was om te brainstormen en alvast dingen voor te bereiden. Naast een basketbalshow en een interactief gedeelte, zou er ook een speciaal lied worden gemaakt
voor alle sportkampioenen van Lelystad. Hiervoor zouden de krachten van een dichter en een rapper worden gebundeld.
Eindelijk is het zover. Ik word warm onthaald in een sporthal die bijna niet meer terug te herkennen is. De zaal is door een lichtbedrijf omgetoverd tot een inspirerende omgeving, aangekleed met
doeken en lichten. De soundcheck gaat direct goed. Gelukkig is er nog tijd om een stuk van het tapijt weg te snijden zodat ik mijn show ongehinderd kan opvoeren. Ik heb er een gewoonte van gemaakt
om ruim van tevoren aan te komen. Hoe goed alles ook wordt gepland, er zijn bijna altijd onvoorziene omstandigheden. En we hebben zelfs nog tijd om rustig te lunchen. Ik krijg keuze uit
verschillende glutenvrije mogelijkheden. Alles is tot in de puntjes geregeld voor de artiesten en dat geeft een fijn gevoel.
Dan volgt de opening van het evenement. In het voorwoord bedankt Sander mij van harte. Hij vertelt blij te zijn dat hij ‘mensen van dit kaliber’ hier naartoe heeft gehaald. En dan is het SHOWTIME! Onder luid gejuich van het publiek geef ik mijn eerste show. Na de show maak ik een gezellig praatje met de wethouder sport en ik laat de bal draaien op een trofee van een gehuldigde atlete.
Voor ik het weet is het alweer tijd voor het interactieve gedeelte van het programma. Na 1,5 uur te hebben geluisterd naar mooie huldigingen, hebben mensen behoefte aan wat opschudding. Precies
mijn ding! We hebben de zaal (lees: tribune en stoelen) opgesplitst in twee delen, die ik hierna het linker- en het rechterpubliek zal noemen. Door de boksen galmt hard ‘We wíll, we wíll rock you!’
Daar maak ik gretig gebruik van door ze tegen elkaar te laten strijden. ‘Wie kan het meeste lawaai maken?! Het linker- of het rechterpubliek?!’ roep ik luid. Ondertussen loop ik met twee led-ballen de zaal door. Iedereen kijkt in spanning toe.. Ik geef de twee teams een opdracht: de bal die achterin begint, moet worden doorgegeven tot vooraan in de zaal. Daar pakt de teamcaptain de bal en probeert te scoren door de bal in de basket te gooien. Aan beide kanten van het podium staat een basket. Voor jullie beeldvorming: we maken zo de verbinding tussen de teamcaptain (de topsporter) en de zaal (de genodigden en genomineerden). De DJ zet de muziek aan en het is aan mij om het publiek te hypen. De sfeer zit er lekker in, iedereen is bloedfanatiek. Er wordt zeker 10 keer gemist voordat het linkerpubliek scoort en daarmee de wedstrijd wint. De ontlading is groot. Zo ook de positieve reacties die we na afloop krijgen. Mensen vragen om handtekeningen en foto’s. Op de achtergrond spelen de kinderen met de led-ballen. Ik neem een bloemetje in ontvangst en zo komt er een einde aan dit mooie evenement.
