Een maand geleden nam de gemeente Nijmegen contact met me op. In het verleden hebben we al eens samen een nieuw basketbalveld geopend. Deze keer wilde de gemeente -in het kader van de
nationale sportweek- een workshop organiseren voor één van de grootste asielzoekerscentra (AZC) in Nijmegen, waar ruim 1500 vluchtelingen verblijven van verschillende nationaliteiten. Mannen,
vrouwen en kinderen. Jong en oud.
Ik kom aan op het terrein van het AZC en wordt vriendelijk ontvangen door de beveiliging. Al gauw komen meerdere vluchtelingen helpen met het uitladen van de spullen. Er was al flink gepromoot dat we zouden komen, dus er zaten al zeker 40 kinderen te wachten in de gezamenlijke eetzaal. Ik geef ze alvast wat basketballen om mee te spelen, terwijl wij alles uitladen en klaarzetten voor de workshop.
De kinderen spreken natuurlijk geen Nederlands of Engels, dus met een hoop hand- en voetgebaren lukt het om gezamenlijk een kring te vormen. De muziek gaat aan en dat is eigenlijk alles wat er nodig is om de sfeer er goed in te krijgen. De kinderen zijn direct enthousiast en ze doen me na. De oudere jeugd en de volwassenen staan toe te kijken vanaf de zijkant.
Om 21 uur gaan de kinderen naar bed en vervolg ik de workshop voor de oudere jeugd en de volwassenen. Basketbal is universeel. We voelen ons verbonden met elkaar, waardoor er eigenlijk geen taal nodig is om elkaar te begrijpen. Just go with the flow. Wat een mooie ervaring. Ik geniet van de blijdschap in hun ogen. Even mogen ze zorgeloos zijn in deze spannende periode waarin ze afwachten of ze in Nederland mogen blijven.
De workshop bestaat uit verschillende elementen. Van spelletjes tot oefeningen, van tricks tot challenges, waarbij ik meerdere ballen weggeef als prijsje. We maken nog wat foto’s en filmpjes, en
dan sluiten we de 2,5 uur durende workshop af. Ik heb genoeg hulp bij het inladen van de spullen. Eenmaal aangekomen in m’n bus, zie ik nog een stapel petjes en trainingspakken liggen, die ik naar
binnen besluit te brengen. Samen met 30 klein basketballetjes die ik achterlaat voor de kinderen. Een cadeautje voor wanneer ze morgenochtend wakker worden.
